Wołodia pod Szczelińcem 2017
Wołodia pod Szczelińcem 2017 jest pierwszą, cykliczną imprezą muzyczną w Polsce poświęconą twórczości wybitnego barda, poety, aktora XX w. Włodzimierza Wysockiego organizowaną od 2011 roku w masywie Sudetów, u podnóża Szczelińca – najwyższego szczytu Gór Stołowych.
Wołodia pod Szczelińcem 2017 to koncerty na plenerowej scenie, w uroczej, małej miejscowości Gajów koło Radkowa, położonej na uboczu głównych szlaków turystycznych w otoczeniu podworskiego, parkowego starodrzewa, pozwalają miłośnikom twórczości wielkiego barda na możliwość wysłuchania i przeżywania jego muzyki w interpretacji wykonawców z całego kraju i z zagranicy – skupionych na jednej scenie.
Ponadto można wysłuchać utworów Jacka Kaczmarskiego, którego utwory w dużej mierze inspirowane były m.in. twórczością W. Wysockiego. Na festiwal zapraszani są również artyści i wykonawcy z kręgów poezji śpiewanej, piosenki literackiej oraz turystycznej, na twórczość których, osobowość Wysockiego wywarła bardzo znaczący wpływ. Wstęp na wydarzenie jest bezpłatny. W ramach festiwalu Wołodia pod Szczelińcem 2017, który odbywa się cyklicznie zawsze w przedostatni weekend lipca, organizowany jest również otwarty, ogólnopolski konkurs wokalny.
Włodzimierz Wysocki ( 1938 – 1980) – enfant terrible rosyjskiej literatury i zarazem jedyny gwiazdor rocka w całym Imperium Zła na pewno od dobrych kilkunastu lat mógłby chodzić w glorii laureata literackiej Nagrody Nobla. Mógłby, gdyby nie zmarł dwadzieścia pięć lat temu w Moskwie, w wieku zaledwie czterdziestu dwóch lat, nie doczekawszy nawet wydania pierwszego tomiku wierszy, mając na koncie ledwie jeden oficjalnie wydrukowany w ojczyźnie wiersz, zresztą najzwyczajniej w świecie zmasakrowany przez cenzurę.
Udowodnił, że świat nie potrzebuje papierowych poetów, że wiersze równie dobrze można śpiewać przy akompaniamencie gitary, używając jej bardziej jako instrumentu perkusyjnego, niż strunowego. Nie był rockmanem, ale sam jeden odegrał i wyśpiewał w ciągu kilkunastu lat całą historię rocka – od Elvisa Presleya i The Beatles po Kurta Cobaina, od łagodnych klimatów piosenek o miłości po punk-rock i grunge. Lubił ponure klimaty, nie stronił od ukazywania przemocy i okrucieństwa. Może nawet jako jedyny poeta tak doskonale czuł ich prawdziwy charakter, tak manifestacyjnie i obcesowo je opisywał.
Za bilet na jego koncert oferowano przydział na mieszkanie spółdzielcze w Moskwie, a wdzięczni wielbiciele niejednokrotnie unosili na ramionach autobus, w którym siedział po zakończonym występie. Przed Teatrem na Tagance, na deskach którego występował przez szesnaście lat, stały (nawet w siarczyste moskiewskie mrozy) tasiemcowe kolejki widzów, zapisujących się na bilety na spektakle z jego udziałem, flamastrem zaznaczających numery na rękach „kolejkowiczów”, dyżurujących w kolejce nocą na składanych krzesełkach i łóżkach polowych.
Na wieść o jego śmierci na wszystkich okrętach Radzieckiej Floty Północnej flagę państwową opuszczono do połowy masztu. Oczywiście, samowolnie. Kapitanowie jednostek byli w pełni świadomi konsekwencji takich działań. Trafił też do Księgi Rekordów Guinnessa w kategorii „Najliczniej uczęszczane pogrzeby”.
tekst: https://wolodia.pl/
